وبلاگی برای من و نوشته هایم

دیکه مطلب نمیدارم.بعدا ادرس وب جدیدم رو میدم وبلاگی برای من و نوشته هایم...

تا حالا راجع به ناامیدی شنیدید؟میدونید یعنی چی؟اگه وبلاگ داشته باسبد شاید بتونید بفهمید منظورم چیه:

نظر نذاشتن..

دارم دلسرد میشم.گفته باشم ها!

وبلاگی برای من و نوشته هایم...

مینوازد.فلوت مینوازد.ولی چرا هیچ کس گوش نمیکند؟نکند گوش ها برای شنیدن اهنگی زیبا وقت ندارند؟غمگین است.

از صبح تا حالا طعنه ها شنیده و بی احترامی ها را تحمل کرده ولی... هر عابر پیاده ای که بی تفاوت از کنارش میگذرد،زخمی عمیق بر دل خسته و پیرش بر جا میگذارد.در زمان های گذشته...نکند دنیا همانند دستهای یخ کرده ی او سرّ و بی تفاوت شده؟آخر چرا؟دلش میخواست لحظه ای؛تنها لحظه ای جای روح تهی رهگذران بود.با غرور از کنار نوازنده ی خیابانی بدبخت بگذرد و  غمی به دلش راه ندهد.کاپشن های پشم شیشه بپوشد و دستکش های خز دست کند.دلش میخواست...

هرچه از دنیا به یاد میاورد ،بدی است و بدی است و بدی.

مینوازد.فلوت مینوازد وبلاگی برای من و نوشته هایم...

دوست گیر بهر خرد.که اگر خرد نباشد توشه ی راه نخواهی داشت جز قدری الوار.

الوار باقیمانده دنیای توست.همان دنیای رویایی که بی خرد خرابش کردی.

زندگی ات را به تو پس خواهم داد.

دنیای مچاله شده ات را باز خواهم کرد.

اگر دستانت را بازز کنی و او را در اغوش بگیری.

وبلاگی برای من و نوشته هایم...

شعمدانی های روی طاقچه را میبینی؟

اولین روزی که به زیر امدم کاشتمش

درگوشم خواندی که برم میگردانی

مرا به عرش میرسانی،نگفتی

نگفتی تاکی؟یک شبه از فرش به عرش نمیشود رسید.گفتی هر انچه که سپید است،ولو جزیی از وجودم،مرا به تو نزدیک میکند.انگاه که موهایم،همانند سیرتم سپید گشت قربم را به تو احساس کردم و صدایت را،صدایت را که به گوشم نجوا میکرد:

-حوا!ملک الموت تو را به بهشت راهنما میشود.با او برو...

وبلاگی برای من و نوشته هایم...

به دستان خدا سپردمت              چرا شیطان صفت؟

به بهار سپردمت               چرا؟چرا پاییز نسب؟

به ارامش عشق سپردمت         چرا آشفته ای؟!

به نرمی پنبه سپردمت          چرا به سختی اهن؟

با گرمای محبت پیوندت دادم         چرا مانند خاک سردی؟

به حیات بخشی اب سپردمت       چرا سراسر مرگی وبلاگی برای من و نوشته هایم...

هوا بهاریست

   حس و حالم دیدنیست

         غم من پرسیدنی ست

فقط حیف...حیف که کسی نیست تا حس و حالم را ببیند و غمم را بپرسد.

ارپشت پنجره یک قدم به عقب برمیدارم.زیر لب نجوا میکنم:انتظار نکش!در دنیای به این بزرگی کسی نیست تا انتظارش را بکشی.

خود مهر تایید به حرف هایم میزنم...حتی کسی نیست تا یک(اری)نثار حرف هایم کند.قدم هایم را تند تر میکنم.به گوشه ی اتاق که میرسم مینشینم و کز میکنم.اشک در چشمانم حلقه میزندوصدای در بلند میشود.میترسم یپرسم کیست و صدا اشنای مش برزو مرا از این حس خوش در اورد که خود میگوید:مش برزو ام!چای دارچین اوردم تازه دم!تند تند اشک هایم را پاک میکنم.بینی و چشمهایم سرخ هستند.قبل از ان که فکر و بهانه ای کنم می اید تو:

-خوابت برده؟

-هوا چقدر سرده!

نگاهش را به اسمان عریان از ابر میدوزد.همانطور که مرا زیر نظر گرفته میگوید:

-بازم باباجون؟راستی یکی پشت خطه!

برق چشمانم اتاق را روشن میکند.باصدایی که از هیجان میلرزد زمزمه میکنم:

-خودشه،میدونستم یه روز پشیمون میشه.خودشه دیکه مش برزو،هان؟

پیرمرد میگوید:

-اگه منظورت از خودش؛اقا اسماعیلیه بله!

صدایش در سرم میپیچد:

-اقا اسماعیلی...

-بگو نیستم.

میرود.پیش خود میگویم:نیستم.خیلی وقت است که نیستم.این همه ادم،این همه رفت امد،درکدامین رفت و امد و کدامین انسان جای خالی مرا متوجه شد؟

صدای اس ام اس از افکار خارجم میکند.طبق معمول،همراه اول است:

در جشنواره ی تابستانه ی همراه اول،جای شما خالیست...

وبلاگی برای من و نوشته هایم...